مدرسه «ضرغامه بن مالک» در روستای دیولق یکی از افتخارات بزرگ روستای دیولق، وجود مدرسه‌ای است که نه‌تنها محلی برای تعلیم و تربیت نوجوانان ماست، بلکه نمادی از ایثار و عشق به وطن نیز به شمار می‌رود؛ مدرسه‌ای که به همت خیر بزرگوار، حاج حسنعلی علی‌پور ساخته شده و به وزارت آموزش و پرورش اهدا گردیده است. درباره مدرسه نام مدرسه: دبیرستان دوره اول پسرانه «ضرغامه بن مالک» مکان: روستای دیولق، دهستان سردابه، شهرستان اردبیل نوع مدرسه: دولتی (خیّرساز) سال ساخت: — نامگذاری: به یاد یکی از یاران وفادار امام حسین (ع) در واقعه عاشورا خیّر مدرسه‌ساز: حاج حسنعلی علی‌پور حاج حسنعلی علی‌پور، از اهالی دیار اردبیل، پس از ۴۰ سال اقامت در اروپا و موفقیت در تجارت فرش، به کشور بازگشت و تمام ثروت خود را وقف امور خیریه و مدرسه‌سازی کرد. نکات برجسته از زندگی ایشان: ساخت ۷۲ مدرسه به نیت ۷۲ تن از یاران امام حسین (ع) تمرکز بر مناطق روستایی و کمتر برخوردار استان اردبیل اهدا تمامی دارایی‌های شخصی، از جمله خانه مسکونی، برای ساخت مدرسه تربیت ده‌ها هزار دانش‌آموز در مدارس ساخته‌شده توسط ایشان مدرسه «ضرغامه بن مالک» در روستای دیولق یکی از این بناهای ارزشمند است که همچنان به تربیت نسل‌های آینده ادامه میدهد. کادر آموزشی مدرسه در این مدرسه، جمعی از دبیران متعهد و باسواد مشغول به آموزش دانش‌آموزان هستند: نام و نام خانوادگی مدرک تحصیلی سمت ابراهیم بهزاد کارشناسی مدیریت آموزشی مدیر مدرسه افشین لطیفی کارشناسی ارشد معارف اسلامی دبیر معارف اسلامی اله‌ویردی دادفر کارشناسی ارشد مدیریت دبیر تفکر و سبک زندگی ابوذر جعفری کارشناسی ارشد انرژی‌های تجدیدپذیر دبیر کار و فناوری ظهراب ربیعی کارشناسی علوم اجتماعی دبیر مطالعات اجتماعی اله‌باغش شهبازی دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات دبیر ادبیات فارسی آقای اصغری دانشجوی دکترای حرفه‌ای (پزشکی) دبیر علوم تجربی خدارضا اصلانی کارشناسی تربیت بدنی دبیر تربیت بدنی مسعود خسروی فوق‌دیپلم ریاضی دبیر ریاضی نقش مدرسه در روستا مدرسه «ضرغامه بن مالک» تأثیر بسیاری در ارتقاء سطح آموزشی روستای دیولق داشته است. این مدرسه: از مهاجرت تحصیلی دانش‌آموزان به شهرها جلوگیری کرده موجب رشد علمی و فرهنگی نسل جدید شده به نمادی از ارتباط بین دین، آموزش و ایثار در دیولق تبدیل شده است نتیجه‌گیری این مدرسه تنها یک ساختمان آموزشی نیست؛ بلکه نماد ایمان، ولایت‌مداری و عشق به وطن است. یاد و نام حاج حسنعلی علی‌پور، تا همیشه در خاطر مردم دیولق و دانش‌آموزانی که در این مدرسه رشد میکنند، زنده خواهد ماند. در آینده، در این صفحه تصاویر مدرسه، گفت‌وگو با معلمان، و خاطرات دانش‌آموزان نیز منتشر خواهد شد. اگر شما هم خاطره یا اطلاعاتی درباره این مدرسه دارید، در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید یا به ایمیل نویسنده وبلاگ ارسال کنید. با احترام بهروز صبوری – نویسنده وبلاگ دیولق، دهکده باستانی من
روستای دیولق و روستای دوئیل
پیش از ظهور زرتشت واژه ی « دَئِوَ » به پروردگاران قدیم آریایی بین اجداد مردم ایران و هند اطلاق می شده است.
چنانکه در مذاهب هندی هنوز هم « دِوا » به معنی پروردگار و خدا است.
پس از جدایی ایرانیان از هندوان و ظهور زرتشت واژه ی « دَئِوَ » نزد ایرانیان، گمراه کننده گان و شیاطین واهریمنان خوانده شد، و این واژه به مردم بد منش هم اطلاق می شد.
واژه ی « دَئِوَ » امروزه به صورت دیو تلفظ می شود که صحیح نیست، واژه ی « دیو » در اوستا به معنی درخشنده و تابنده می باشد که واژه ی جدا از «دَئِوَ » می باشد.
بنا بر این دَئِوَ = اهریمن و شیطان ، که به مردم بد منش هم اطلاق می شود.
دیو = درخشنده و تابنده.
پس واژه ی دیو درپیشوند این دو روستا به معنی درخشنده و تابنده می باشد. در نتیجه نام روستای دیولق به معنی جایگاه درخشنده و تابنده می باشد.
نام روستای دوئیل که دراصل « دیوئیل » می باشد، از دو قسمت تشکیل شده است.
1- دیو : به معنی درخشنده و تابنده.
2- ئیل : این واژه به معنی خدا است که به همراه نام فرشتگان خدا، جبرائیل ، میکائیل ، اسرافیل ، رافائیل آمده که پسوند ائیل در همه ی آنها به معنی خدا است.
این واژه در پیشوند نام ایلام هم آمده است.
بنا بر این نام روستای دیوئیل به معنی درخشنده و تابنده ی خدا که از آن جایگاه درخشنده و تابنده ی خدا اراده شده است.
به احتمال زیاد در زمانهای گذشته در این دو روستا معبد یا آتشکده ای بوده که این نام را به این روستاها داده اند.
چنانکه در مطالب گذشته ذکر شده، نیاکان ما به نام گذاری محل زندگی خود توجه زیادی داشته اند، و کوشیده اند مظاهر دینی ، فرهنگی ، طبیعی ، جغرافیایی و قومی خود را با نشانه ی تقدس و احترام در نامگذاری محل سکونت خود جلوه گر سازند.
بنابر این اگر در نام این روستاها پیشوند « دیو » به معنی شیطان و اهریمن ویا مردمان بد منش بود، هیچ وقت برای نامگذاری محل زندگی خود از این واژه استفاده نمی کردند.
علاوه بر این دو روستا نام روستاهای دیگری نیز در ایران هستند که درپیشوند
این روستاها از این واژه استفاده شده است.
مانند : روستای « دیو کلای علیا» و روستای « دیوکلای سفلی » در شهر قائم شهر استان مازندران.
: دیویل نام روستایی در شهر چابهار استان سیستان و بلوچستان.
: قلعه دیو ، قلعه ی باستانی در اطراف شهر مشکین شهر.
: دیوان نام روستایی در شهر بندرلنگه در استان هرمزگان.
: شهر دیواندره در استان کردستان.
در تاریخ ما ایرانیان مازندران را سرزمین دیو سپید نامیده اند. آیا دیو سپیدی وجود داشته است؟
واژه ی « دار » به معنی بلند، هم معنی خانه میدهد و هم معنی درخت.
واژه ی « دور » به معنی بلند برای مسافت.
واژه ی « دیر » به معنی بلند برای زمان.
واژه ی « دیو » به معنی بلند، که صفت فاعلی آن « دیوار » است، یعنی با بلندی سر و کار داشتن.
به نظر می رسد، دیو سپید کوههای بلند و پربرف البرز است که در شمال ایران واقع است. که سرزمین مازندران را نیاشگران دیو سپید « یعنی خورشید » در تاریخ آورده اند.
