دیولق در ویکی پدیا

دیولق

 

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

 

دیولق

اطلاعات کلی
کشور	ایران
استان	اردبیل
شهرستان	اردبیل
بخش	مرکزی
دهستان	سردابه
مردم
جمعیت	۱۱۳۷ نفر

روستای دیولق در ۱۳ کیلومتری استان اردبیل ، شهرستان اردبیل، بخش مرکزی، دهستان سردابه قرار دارد و دقیق اولیه روستا بالای تپه باستانی قرار گرفته که گورهای دوره ی اشکانیان و ساسانی فراوانی در اطراف این روستا وجود دارد که احتیاج به کاوش باستانشناسی گسترده ای دارد . این روستا در حال حاضر به منطقه ای در پایین تپه آمده و به اصطلاح دِه جدید شناخته میشود , تنها میراث دِه قدیم که آن هم برای عصر معاصر است میتوان به مسجد قدیم که در سال ۱۳۲۷ بنا شده و خانه خشت و گِلی از خاندان یعقوبی، بجا مانده و آن هم به دلیل دوری از امکانات رفاهی زیربنایی خالی از سکنه شده .

محتویات

• ۱ جمعیّت
• ۲ پیشینه تاریخی
  • ۲.۱ برخی از اثار تاریخی یافت شده
• ۳ جستارهای وابسته
• ۴ منابع

جمعیّت

بر اساس سرشماری تا سال ۱۳۹۴ جمعیّت این روستا ۱۲۰۰ نفر با ۲۸۸ خانوار بوده‌است.

پیشینه تاریخی

آثاری و اشیاء قدیمی از جمله سفال های خاکستری , نخودی و ... , سلاح و ابزار الات جنگی از دوره های مختلف باقی مانده که با با مقایسه کردن انها با سفال دوره اشکانی و قبل از آن میتوان به این نتیجه رسید که زندگی به صورت عمومی از دوره اشکانی شروع شده و ظروف سنگی سیاه و مرمری روشن و ظروف فلزی مسی و مفرغ و پیدا شدن استخوان های زن و مرد در چند مورد و لوازم ارایشی آنها که این مکان را مسکونی اعلام میکنند .

برخی از اثار تاریخی یافت شده

1. سلاحی که در جنوب غربی و حدود ۵ کیلومتری روستای دولق بدست آمده از نمونه هایی که در جمهوری آذربایجان بدست آمده ۱۵ سانتی متر بالاتر است که نشان از مردان قدرتمند جنگی را میدهد .
2. مهر استوانه ای از جنس مرمر با نقش ماهی و شیر می باشد که بدست حفاران غیر مجاز از بین رفت.

روستای دیولق و روستای دوِئیل

           روستای دیولق و روستای دوئیل

      پیش از ظهور زرتشت واژه ی  « دَئِوَ » به پروردگاران قدیم آریایی بین اجداد مردم ایران و هند اطلاق می شده است.

      چنانکه در مذاهب هندی هنوز هم  « دِوا » به معنی پروردگار و خدا است.

      پس از جدایی ایرانیان از هندوان و ظهور زرتشت واژه ی « دَئِوَ » نزد ایرانیان، گمراه  کننده گان  و شیاطین واهریمنان خوانده شد، و این واژه  به مردم بد منش هم اطلاق می شد.

      واژه ی « دَئِوَ » امروزه به صورت  دیو تلفظ می شود که صحیح نیست، واژه ی       « دیو » در اوستا به معنی درخشنده و تابنده می باشد که واژه ی جدا از «دَئِوَ » می باشد.

      بنا بر این   دَئِوَ = اهریمن و شیطان ، که به مردم بد منش هم اطلاق می شود.

                   دیو = درخشنده و تابنده.

      پس واژه ی  دیو  درپیشوند این دو روستا به معنی درخشنده و تابنده می باشد. در نتیجه نام روستای   دیولق  به معنی جایگاه درخشنده و تابنده می باشد.

      نام روستای دوئیل که دراصل  « دیوئیل » می باشد، از دو قسمت تشکیل شده است.

      1- دیو  : به معنی درخشنده و تابنده.

      2- ئیل : این واژه به معنی خدا است که به همراه نام فرشتگان خدا،  جبرائیل ، میکائیل ، اسرافیل ، رافائیل  آمده  که پسوند  ائیل  در همه ی آنها به معنی خدا است.

این واژه در پیشوند نام  ایلام  هم آمده است.

      بنا بر این نام روستای  دیوئیل  به معنی درخشنده و تابنده ی خدا که از آن جایگاه درخشنده و تابنده ی خدا اراده شده است.

      به احتمال زیاد در زمانهای گذشته در این دو روستا معبد یا آتشکده ای بوده که این نام را به این روستاها داده اند.

      چنانکه در مطالب گذشته ذکر شده، نیاکان ما به نام گذاری محل زندگی خود توجه زیادی داشته اند، و کوشیده اند مظاهر دینی ، فرهنگی ، طبیعی ، جغرافیایی و قومی خود را با نشانه ی تقدس و احترام در نامگذاری محل سکونت خود جلوه گر سازند.

      بنابر این اگر در نام این روستاها پیشوند  « دیو » به معنی شیطان و اهریمن ویا مردمان بد منش بود، هیچ وقت برای نامگذاری محل زندگی خود از این واژه استفاده     نمی کردند.

      علاوه بر این دو روستا نام روستاهای دیگری نیز در ایران هستند که  درپیشوند 

این روستاها از این واژه استفاده شده است.

      مانند : روستای « دیو کلای علیا» و  روستای « دیوکلای سفلی » در شهر قائم شهر استان مازندران.

            : دیویل نام روستایی در شهر چابهار استان سیستان و بلوچستان.

            : قلعه دیو ، قلعه ی باستانی در اطراف شهر مشکین شهر.

            : دیوان   نام روستایی در شهر بندرلنگه در استان هرمزگان.

            : شهر دیواندره  در استان کردستان.

      در تاریخ ما ایرانیان مازندران را سرزمین دیو سپید نامیده اند. آیا دیو سپیدی وجود داشته است؟

      واژه ی « دار » به معنی بلند، هم معنی خانه میدهد و هم معنی درخت.

      واژه ی « دور » به معنی بلند برای مسافت.

      واژه ی « دیر » به معنی بلند برای زمان.

      واژه ی « دیو » به معنی بلند، که صفت فاعلی آن « دیوار » است، یعنی با بلندی سر و کار داشتن.

      به نظر می رسد، دیو سپید کوههای بلند و پربرف البرز است که در شمال ایران واقع است. که سرزمین مازندران را نیاشگران دیو سپید « یعنی خورشید » در تاریخ آورده اند.

مسابقه فرهنگی دیولق

 

 

به اطلاع هموطنان عزیز دیولقی می رساند که درراستای غنی سازی مطالب وبلاگ (دیولق دهکده باستانی من ) ازجوانان پرشوردیولقی دراقصی نقاط کشور عزیزمان خواهشمند است تحقیقات خودرا در زمینه های تاریخی  وفرهنگی  دیولق به این شماره   09126266480  تلگرام  نمایند تا همه باهم  در حفظ تاریخ  وفرهنگ  وآداب ورسوم روستای باستانی  دیولق  سهیم باشیم .

 

 

 این مطالب  می تواند به صورت فیلم وعکس ومتن وخاطره گویی کهنسالان و پیر غلامان حسینی هم باشد .البته مدیر سایت مجاز است فایلهای صوتی را به متن تبدیل کند یا به همان صورت صوتی در وبلاگ قراردهد.
درضمن کسانی که مطالب بهتری را ارسال کنند  به قید قرعه کشی وبه مناسبت روز روستا در تاریخ 96/07/15 یک عددربع سکه بهار آزادی  اهدا خواهد شد.
درصورت استقبال از این مسابقه هرسال در 15 مهر ماه جوائزی به عزیزان اهدا خواهد شد .

 حداکثر موضوعات ارسالی برای هرنفر بیشتر ازسه عنوان نباشد و باتوجه به این که  آداب ورسوم مناطق روستاهای اطراف اردبیل مشترک می باشد مطالب ارسالی از زبان خودتان یا قدیمیهای روستا بوده وجزء سنتهایی باشد که قبلا" در روستای دیولق سابقه داشته است.
درضمن اگر تعدادشرکت کننده گان به حدنصاب نرسد برای هرکدام از شرکت کننده گان یک جلد آلبوم اسکناس بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران تقدیم خواهد شد.
جوایزیادشده با رویت کارت شناسایی یا شناسنامه ای که پسوند دولق داشته باشدتوسط آقایان : اسرافیل همتی در دیولق- حاج بیان فتحی دراردبیل واینجانب بهروزصبوری درتهران به شرکت کننده های محترم اهدا خواهدشد.

موضوعات مسابقه عبارت است از:

 

 

 اعیاد وجشنها 
1-تکم وتکم چی 
2-بایرام پایی 
3-چهار شنبه سوری
4-گورشاق آتماق
5-مراسم نوروز
6-شب یلدا-خدیر نبی 
7-چله کوچک-کرد اوغلی احمد
اعیاد مذهبی
1-عیدفطر
2-عیدمبعث
3-عیدغدیر
و...
سوگواریهای مذهبی
1-شاخسی
2-طشت گذاری 
3-پیشواز عزاداران دولت سراییها رفتن دیولقیها درقدیم
4-بیرق ودسته های عزاداری
5-زنجیر زنی وسینه زنی 
6-تا سوعا وعاشورا
7-شبیه خوانی وشبیه خوانهای دیولق
8-سحرمزاری
رسوم وسنن دیولق 
1-آیین مربوط به طفل
2-ماما -دره- کرمه
3-گوبک پولی
4-کاچی -قویماق
5-یدی گجه و آد قویدی
6-اون سویی
7-ختنه سوران
کسب وکار
1-کشاورزی
2-دامداری
3-نجاری و...
ازدواج
1-خواستگاری
2-شیرنی ایچدی
3-شال اوزوک
4-نصیب چورگی 
5-حنا گجه سی
6-شب عروسی
7-عاشیق یاور
8-اوزآشدی
9-باندء تخت
10-آیاق آشدی
11-دل آشدی
مسافرتها درقدیم
1-مشهد
2-کربلا
3-مکه
4-تهران
5-اردبیل
6- قدیمی ترین وسیله نقلیه  در دیولق
7- اولین اتومبیل در دیولق

بیماری
1-اطباءقدیم
2-داروهای گیاهی
3-مریضی های قدیم
مرگ
1-مراسم کفن ودفن
2-سحرمزاری
3-یاخا باغلادی
4-پس مای
گوناگون
1-پوشش گیاهی دیولق
2-آثارباستانی دیولق
3-آثار200سال اخیر دیولق
4-داستانهایی از نیکان و صالحان دیولق

5- شجره نامه 

6-و...
ضمنا" کسانی که درتوصیف زیبایی های روستای دیولق حداقل یک صفحه دل نوشته ارسال کنند دراین مسابقه شرکت داده می شوند.

 باتشکر بهروز صبوری مدیر وبلاگ
 

خانه هلال در دیولق افتتاح شد

 

 

 

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، بهرام غیبی پیش از ظهر امروز در حاشیه افتتاحیه خانه­‌های هلال در روستاهای اردبیل اظهار داشت: با افتتاح سه خانه هلال در روستاهای اردبیل، تعداد خانه‌های هلال استان اردبیل به 23 خانه رسیده است که امیدواریم این موضوع بتواند در رابطه با بهبود وضعیت امدادرسانی به حادثه‌دیدگان نقش تاثیرگذاری داشته باشد.

وی با اشاره به این که خانه‌های هلال در روستاهای عموقین، دیولق و شام اسبی افتتاح شد، افزود: در حال حاضر نیز آماده راه‌اندازی خانه هلال در روستاهای دیگر هستیم و امیدواریم هر چه سریع‌تر بتوانیم به تمامی اهداف خود در این زمینه دست یابیم و به تمامی اهداف خود در این راستا دست یابیم.

 

پیکارزرتشت در دهی به نام دیولق

 

  

دراینکه اپرام زردهشت سوم (معرب آن ابراهیم زرتشت) متولد اردبیل می باشد شکی وجود ندارد .ومدارک زیادی در این مورد در دسترس است. و صاحب کتاب آسمانی که در مدت بیست سال در کوه سبلان در غاری بنام غار آتشگاه براو وحی شده است .وپیکار وی در دهی به نام دیولق با خدایان میترایسمی در نزدیکی همان دهکده ی آتشگاه(آغ امام) درساوالان بوده است. وتمامی نامها ومحلهای ذکر شده هم اکنون نیز وجود دارد. فرزند پورشسب می باشد.

نام مادر وی نیز دوغدو میباشد. وقبر اپرام زرد هشت در بلخ (مزار شریف)در افغانستان است. وقبر مادر وی در نزدیکی دهی بنام گنزه یا گنجه در نزدیکی سرعین است.مدارک زیر جزئ کوچکی از هزاران مدارک تاریخی وتطبیق آن با مکانهای جغرافیایی ذکر شده در آنها است. وبه اشتباه افتادن تولد زرتهشت این است که اولا" چندین زرتشت بوده است ومبارزه با دیوان وخدایان متعدد پیکار و مبارزه می کردند. ولاکن زر تشت سوم که متولد اردبیل بوده است.

به موفقیت نایل گشته است. ودوما" اینکه زرتشت به معنای مخترع وپیغمبر میباشد. که میتواند هزاران زرتشت را شامل گردد. که تفکیک وشناسایی محل تولد آنها باهم به اشتباه می افتد. (به نقل ازدارا نجفی خیاط ) 1

1-دارانجفی روزنامه نگاراردبیلی بودندکه درباره دیولق اسنادی را ازیک کتاب قدیمی منتشر کرده بودندکه من آن موقع عکس مدارک واسناد را دروبلاگم گذاشته بودم متاسفانه سرورآپلودکننده  دائمی نبود و عکسها ی اسناد ازوبلاگم حذف شد.

 

ترجمه انگلیسی متن فوق

There is no doubt that Epram Zard-Hasht III (the Arabicized form of which is Ibrahim Zoroaster) was born in Ardabil. Numerous documents are available supporting this claim. He was the recipient of a divine book, which was revealed to him over a period of twenty years in a cave called the “Cave of the Fire Temple” on Mount Sabalan.

His struggle took place in a village named Diulaq, against the gods of Mithraism, near the same Fire Temple village (Agh Imam) in the Savalan region. All the names and locations mentioned still exist today. He was the son of Pourushasp.

His mother's name was Dughdu. The grave of Epram Zard-Hasht is in Balkh (Mazar-i-Sharif), Afghanistan. His mother's grave is near a village called Ganzeh or Ganja, near Sarein (in Ardabil province). The documents below are just a small fraction of the thousands of historical records and their geographical matches to the mentioned places.

The confusion surrounding the birthplace of Zoroaster stems from the fact that, first, there were multiple figures known as Zoroaster, each involved in different struggles against demons and polytheistic gods. However, it was the third Zoroaster, born in Ardabil, who ultimately succeeded.

Second, the term Zoroaster itself means “inventor” or “prophet,” and could refer to thousands of individuals, making it easy to confuse and misidentify their birthplaces.
(Source: Dara Najafi Khayyat)

Note: Dara Najafi was a journalist from Ardabil who had published documents about Diulaq from an old book. At the time, I had uploaded pictures of these documents to my blog, but unfortunately, the image hosting server was not permanent, and the document images were deleted from my blog.

 

مستنددیولق

 

 

 

دیولق دهی است ازدهستان سردابه که در15 کیلومتری غرب شهرستان اردبیل واقع شده است .این روستا دارای 267 نفر جمعیت می باشد. پیکار زرتشت دراین روستا با خدایان میترایسمی در نزدیکی دهکده ی آتشگاه(آغ امام) درساوالان بوده است.

نهر ائردی و نشئه رودبه نقل ازباباصفری درکتاب اردبیل درگذرگاه تاریخ

 

ائردی (ا- ر- د- ی) نام نهر دیگری است که بمناسبت جریانش در اراضی قریه «ائردی» بدان نام خوانده می شود.

این نهر نیز مثل گلمغان از سبلان سرچشمه می گیرد و طول مسیر آن قریب 30 کیلومتر می باشد. امّا برخلاف نهر گلمغان قسمت اعظم این مسیر، یعنی 20 کیلومتر آن در کوهستان واقع است و تقریبا ده کیلومتر در جلگه جریان دارد

میزان آب آن تقریبا بقدر نهر گلمغان است یعنی در اوایل بهار حدود 120 سنگ، اوایل تابستان 32 و در پائیز قریب 50 سنگ می باشد که بمصرف آبیاری اراضی

دهستانهای « کرد کندی، دیولق، قلعه جوق، عموقین، حمل آباد، دیوله سر ائردی» می رسد.

اردبیل در گذرگاه تاریخ، ج 3، ص: 385-386

 

هشدار برای جلوگیری از یک فاجعه

 

اطاله دادرسی یک پرونده مهم فاجعه خواهد آفرید/راه صعب العبور بند زنگنه و بی توجهی جهاد کشاورزی اردبیل

 

 

با اختلافات بوجود آمده بین اهالی روستاهای سردآبه و سرعین بر سر سهم آب، در صورت اطاله دادرسی پرونده در دادگاه فاجعه بوجود خواهد آمد.

به گزارش پایگاه خبری آذرسلام، از سمت سرعین و روستاهای بالادست یعنی؛ درآباد و اروانق و غیره .. رودخانه آب به سمت روستاهای پایین دست سردابه یعنی روستاهای دیولق،  قلعه جوق و غیره سرازیر است.

اهالی روستاهای سرعین با این استدلال که آب از این نقطه سرازیر بوده با ایجاد حق بیشتر برای خود اقدام به تعمیق بند و یا نهر زنگنه (محل تجمع اب) کرده اند که این نیز به نوبه خود موجب کم شدن میزان آب پایین دست ها یعنی روستاهای سردآبه شده و نارضایتی اهالی را دامن زده است.

 

 

در اردیبهشت ماه سال 93 اهالی روستای سردابه با حضور در بند یا همان نهر زنگنه قصد تخریب را داشتند که بین کشاورزان این دو روستا درگیری بوجود آمد و منجر به کشته شدن یک نفر از اهالی قلعه جوق توسط اروانقی ها با اسحله شکاری شد.

بدنبال این قضیه شورای تامین استان تصمیم گرفت مقدار 77 و نیم درصد از سهم آب سرازیری را به روستاهای بالادست و 22 ونیم درصد را به اهالی روستای پایین دست سردابه تعلق گیرد که این کار توسط کارشناسان اب و جهاد کشاورزی و با دستگاه سنجش آب محقق شد و مصوب گردید که نیروی انتظامی تا پایان فصل آبیاری در این مکان مستقر و از ایجاد درگیری بین آن مانع شود.

اما خیراً ساکنین و کشاورزان روستاهای بالادست سرعین با آوردن دستگاه بیل مکانیک به محل تقسیم آب قصد تخریب بند زنگنه را داشته اند که مغایر با تصمصمات شورای تامین بوده و در اعتراض به ممانعت نیروی انتظامی در مقابل فرمانداری و استانداری تحصن کرده بودند.

در حال حاضر نیروی انتظامی با استقرار تمام وقت دراین مکان در حال انجام وظیفه بوده و اهالی روستاهای هر دو طرف که شکایت خود را به محاکم قضایی داده اند در انتظار اعلام نتیجه نهایی و قطعی هستند تا تکلیف هر دو طرف مشخص شود.

اما انچه جای نگرانی شدید دارد اینکه با توجه به سابقه درگیری با سلاح سرد و قتل، و میز فصل کشاورزی هر لحظه ممکن است بین اهالی روستاها درگیری بوجود آید. در صورت وقوع مجدد درگیری احتال فاجعه وجود دارد علاوه بر اینکه نهر زنگنه در یک نقطه بسیار صعب العبور و سخت قرار گرفته که در صورت وقوع حادثه حضور بموقع ممکن نخواهد بود.
بنابراین در صوت اطاله دادرسی این پرونده مهم درگیری بروز فاجعه متصور بوده و علاوه بر آن تاکنون جهاد کشاورزی نتوانسته است راه روستایی برای آن احداث و ایجاد کند و در اینصورت حضور عوامل دولتی و انتظامی نیز با مشکل و تاخیر خواهد بود.

درباره دیولق؛ سرزمین افسانه، تاریخ و هویت

 

به نام خداوند لوح و قلم /حقیقت‌نگارِ وجود و عدم /

در میان کوهپایه‌های دل‌انگیز استان اردبیل، روستایی آرمیده که نامش از ژرفای اسطوره‌ها و باورهای مردمان کهن برآمده: دیولق؛ یا در گویش قدیمی‌تر، دیولاخ. واژه‌ای ترکی که از دو بخش تشکیل شده: «دیو» به معنای موجودات افسانه‌ای ناپیدا، و «لاخ» به معنای مکان؛ همان‌گونه که در «سنگلاخ»، «رودلاخ» و... دیده می‌شود. این نام را می‌توان چنین تعبیر کرد: جایگاه دیوها.  در روایات شفاهی اهالی، از گذشته‌های دور غاری در دل دیولق وجود داشته که مردمان منطقه باور داشتند جایگاه دیوان و اجنه است. این اعتقاد به حدی ریشه‌دار بوده که نام روستا نیز با همین تصور شکل گرفته است. جالب آن‌که بنا بر برخی نقل‌های محلی، این باورها به عهد زرتشت سوم بازمی‌گردد و نبرد او با دیوان در همین منطقه روی داده است. در گویش‌های محلی، دیولق با تلفظ‌های گوناگونی چون «دیوله»، «دوله» و «دیوله‌سر» نیز شناخته می‌شود. با این‌ حال، در اسناد رسمی ثبت‌ احوال، نام روستا به اشتباه «دولق» ثبت شده؛ احتمالا در زمان رضاشاه، هنگام اجرای پروژه‌های یکسان‌سازی زبانی و حذف اسامی بومی.  در نقشه‌های قدیمی، نام روستا با رسم‌الخط فرانسوی Dioulagh نوشته شده که ترکیبی آواشناختی از زبان ترکی و فرانسوی است. در آن، بخش نخست «Diou» معادل «دو» یا همان دیو است. جالب آنکه تمامی تلفظ‌های رایج برای این روستا، بر محور واژه‌ی «دیو» یا شکل محلی آن «دو» می‌گردد.  گنج، افسانه یا سیاست مردمی؟ در روزگارانی که بانک و گاوصندوقی برای نگهداری اموال وجود نداشت، مردم برای محافظت از طلا و اشیای قیمتی خود، آن‌ها را در دل خاک پنهان می‌کردند. اما برای آنکه این گنجینه‌ها از دستبرد در امان بماند، افسانه‌هایی می‌ساختند: این‌جا جای دیو است! یا: در این مکان، امام‌زاده‌ای مدفون است! و مردم، یا از ترس دیو می‌گریختند، یا از حرمت امام‌زاده، جرات دست‌درازی نداشتند. به همین سبب است که در گوشه‌و‌کنار ایران، ده‌ها روستا با نام‌هایی چون دیودره، دیوزند، دیودشت، دیوکلا و... دیده می‌شود؛ هرکدام وارث بخشی از این سنت هوشمندانه‌ی حفاظتی! دیولق؛ علیا و سفلا روستای هم‌جوار دیولق، یعنی دیوله‌سر، از گذشته به‌عنوان دیولق سفلا یا دیولق سر شناخته می‌شده و همانند تقسیم‌بندی «علیا و سفلا» در دیگر نقاط ایران، جزئی از یک هویت تاریخی-جغرافیایی یکپارچه بوده است.  تغییر اسامی و مقاومت فرهنگی در دوره‌ی پهلوی اول، دولت وقت برای یکسان‌سازی فرهنگی، پروژه‌ی فارسی‌سازی اسامی روستاها را آغاز کرد. بسیاری از نام‌های اصیل بومی تغییر یافتند، شناسنامه‌ها با اسامی تحریف‌شده پر شدند، و فرهنگ‌های محلی به حاشیه رانده شدند. اما در بسیاری از نقاط ایران، از جمله آذربایجان، مردم با پافشاری بر هویت خود، نام‌های باستانی و زبان مادری‌شان را حفظ کردند. برای نمونه: «دیوله‌سر» در شناسنامه شد: دولت‌سرا «دره‌وار» ثبت شد: درآباد و «دیولق» شد: دولق با این‌ حال، نام‌های اصیل، هنوز هم در زبان مردم جاری‌ست.  مرحوم استاد بابا صفری در کتاب ارزشمند اردبیل در گذرگاه تاریخ اشاره می‌کند که رضاشاه برای از بین بردن زبان‌های محلی، آموزگاران و کارمندان فارسی‌زبان را به اردبیل فرستاد تا مردم را به زور فارسی‌زبان کنند. اما در گذر زمان، نه تنها مردم محلی زبان خود را فراموش نکردند، بلکه مهاجران نیز کم‌کم زبان و فرهنگ مردم را پذیرفتند! این ماجرا نشان می‌دهد که اصالت، با ریشه و غیرت زنده می‌ماند، نه با تحمیل.  دیولق؛ ریشه‌ای در خاک، بالی در افق و من... پدرم از دیولق است، من در اردبیل زاده شدم، و امروز در تهران، شاخ و برگ زده‌ام. فرزندانم در پایتخت چشم به دنیا گشودند، اما هنوز ریشه‌ام در همان خاک است، در همان باورها، در همان بهشت خاطره‌ها. دیولق تنها یک نام نیست؛ تاریخ است، هویت است، ریشه است.  

تحقیق و نگارش: بهروز صبوری  

فروردین 1384