باعث شوروشعف درشاعران لبخندتو
شهریار خوش سخن درحسرت گلخندتو
شعردوران عطوفت راتواحیاکرده ای
چون کلام شاعران آکنده است ازپندتو
این شعورقدسی ازآن خنده هایت جان گرفت
خوش به حال شعرمابااین چنین پیوندتو
در نه دی ها به مولالانگویم چون یزید
حامیم ازرای وازبازوی نیرومندتو
ازخدا من تابش نورولا خواهم به دل
تاچوشعرم درولایت هم شوم پابندتو
ای ولی دوره تاریکی قبل ازظهور
بهجت آن سالک بگفتا کو کسی مانند تو
وه که نورت رهنمون ماشودتانورحق
چون تویی فرزند مولا ماهمه فرزندتو
زان که نور گمراهان تویی درفتنه ها
گو به احسان تاشهادت اوشوددربندتو
#بهروزصبوری-آذرماه1388
1-این شعردر اینجا به اسم فرزندم احسان تخلص شده است
